Grenzen voorbij
Er komt een moment waarop je merkt: ik ben aan het geven, maar ik voel mezelf verdwijnen. Je bent druk, beschikbaar, loyaal voor je werk, je omgeving, je gezin. Je maakt ruimte, je houdt vol, je past je aan. Tot het niet meer gaat. Niet omdat je zwak bent. Maar omdat je nooit echt hebt gestopt met geven.
Wat zijn grenzen eigenlijk?
Grenzen zijn geen muren. Ze zijn de lijnen waar jij ophoudt en de ander begint. Ze geven aan: tot hier kan ik geven, dragen, aanwezig zijn en daarna niet meer. Grenzen zeggen niet: “Ik wil jou niet.” Ze zeggen: “Ik kies op dit moment voor mezelf.”
Metafoor: je bent geen rekbaar elastiek
Stel je voor dat jij een elastiek bent. Je kunt best wat oprekken, wat meebewegen. Maar als je jezelf blijft uitrekken voor iedereen, in elke richting komt er een moment dat je niet meer terugveert. Je bent uit vorm, uitgeput, uit contact met wat jij nodig hebt.
Grenzen zijn de momenten waarop je stopt met oprekken. Waarop je zegt: dit is wat ik wél wil. En dit niet (meer).
Wat gebeurt er als je je grenzen structureel negeert?
- Je raakt vermoeid, maar blijft doorgaan
- Je zegt ja, terwijl je nee voelt
- Je voelt frustratie, maar slikt het in
- Je past je aan, en voelt je daar achteraf leeg of boos over
- Je verliest contact met wat jij eigenlijk nodig hebt
- Op lange termijn raak je jezelf een beetje kwijt. En dat voel je; vaak eerst als vage onvrede, later als overbelasting of afstand tot jezelf.
Waarom grenzen stellen zo moeilijk is
Grenzen stellen is niet lastig omdat je niet weet wat je voelt. Het is lastig omdat het iets raakt: De angst om anderen teleur te stellen…
De overtuiging dat je er altijd voor moet zijn. Het idee dat je ‘lief’ of ‘sterk’ moet zijn. De twijfel of je er wel genoeg toe doet om ruimte in te nemen.
Grenzen stellen is spannend omdat het iets zegt: ik ben belangrijk genoeg om rekening mee te houden. Ook door mezelf.
En wat brengt het je dan, echt?
Zelfrespect. Je hoeft jezelf niet steeds te verlaten voor een ander. Dan verlies je jezelf. Rust. Minder innerlijke strijd over keuzes, want je weet wat je nodig hebt.
Verbinding. Grenzen maken je niet afstandelijk ze maken contact eerlijker.
Vrijheid. Omdat je niet meer overal op hoeft te reageren of alles moet dragen.
Duidelijkheid. Voor jezelf én voor de ander.
Grenzen stellen is een uitnodiging om je leven te leven op jouw voorwaarden. Niet tegen de ander, maar vóór jezelf.
Grenzen stellen is een keuze. Het is het punt waarop je stopt met jezelf aanpassen om erbij te horen, en begint met jezelf serieus nemen, zonder uitleg.
Het zal niet altijd makkelijk zijn. Soms schuurt het. In de omgeving zal het in eerste instantie veel weerstand opleveren. Maar het maakt je leven eerlijker, helderder en meer van jou.
In mijn werk als fysiotherapeut zie ik dagelijks wat er gebeurt als mensen herhaaldelijks over hun grenzen heen gaan. Het lichaam raakt uit balans zowel fysiek als mentaal. Klachten en symptomen stapelen zich op en de energie lekt weg. Grenzen stellen is niet alleen een mentaal of emotioneel proces. Het is ook fysiek voelbaar. Het bespreekbaar maken van dit onderwerp vind ik dan ook belangrijk. Grenzen erkennen is spannend, laat staan het uitspreken ervan. Echter is dit ook bevrijdend. Als je leert luisteren naar jouw "needs" dan zet je een krachtige stap richting herstel, veerkracht een duurzame gezondheid. Ik heb dit zelf ook ervaren binnen mijn leven. Ik gaf mijn grenzen aan, maar handelde niet naar de consequenties op andermans reactie. Pas toen ik echt leerde luisteren naar mijn grenzen... Toen maakte ik grote stappen op het gebied van veerkracht, mentale en fysieke gezondheid en herstel van mijn blessures.
Own Your Movement. Ook als dat soms betekent dat je moet pauzeren, nee moet zeggen, of even de keurs moet wijzigen.
Amber
Fysiotherapeut & Personal Trainer
The Body and Performance Lab
info@thebodyandperformancelab.com
Reactie plaatsen
Reacties